11 Şubat 2010

Sevgili Atölye Kedi Beni Mimlemiş...Ve bunları paylaşmamı istemiş...

(Kızım Eylül'üm)

Teşekkürler beni bu etkinliğe katan (mimleyen) arkadaşım Atölye Kediye. Soruları hazırlayan arkadaşa da Çocukluğumu kocaman bir tebessümle bana yeniden yaşattığı için teşekkürler.

1.Çocukluğunuzda Anne ve Babanızla (yada büyükleriyle yapmış olduğunuz ve sizi siz yapan şeylere katkısı olan bir olay, bir aktivite, bir eylem...Ve hangi yönünüze katkıda bulundu?


      Onlarca birikim ve gözlem diyebilirim çünkü çocukluğum bugün gibi aklımda. Sevdiklerim, özlemlerim, özendiklerim, paylaştıklarım... Hepsinin ve her duygunun içinde bana yakın bir büyük her zaman vardı.
Yinede en büyük şekillendirici annem olmuştur. Her olaya bir çözüm üretişi, en kötü anlarda bile ah vah edip dert yanmadan kabullenip yoluna devam edişi beni etkileyen yada kimbilir genetik kopyayla bana geçen  özellikleridir.
     
      Annem bir çok konuda çok yetenekli olmuştur. Özellikle çok iyi derecede dikiş dikmesi benim dikişe daha çocuk yaşlarda merak salıp annemin elinden makineyi kapmamı tetiklemiştir. Çok küçük yaşlarda bile kendi kıyafetlerimi dikmeye heveslenişim. Kumaşların kıt ve zor alındığı günlerde anneminde niye kestin, hiç olmamış şeklindeki yakarışları... Bu montun peluşları nereye gitti dediğinde koynumdan çıkardığım düğme gözlü peluş ayıcığım, eskileri vermek için kıyafetler ortaya döküldüğünde hepsinin bir tarafının kırpılmış olduğunun görülmesi ve canım kardeşimin ispiyonculuğuyla fellik fellik beni aramaları, benim düz ayak kaçışlarım... Hepsini tebessümle hatırlıyorum ve anıyorum.


2)Çocukken oynamayı en çok sevdiğiniz oyun ve oyun aparatı:


       Oyunlar çocukluğumun en güzel doyumsuz yanı. Hiç doyamadan büyüdüm oyunlara, yanlış anlamayın oynayamadığımdan değil gerçekten doyamadığımdan. Hala oğlumla saatlece oyunlar oynarız:))


       Sabahın il ışıklarıyla kalkılırdı evimizde, annemin var yok demeden özenle hazırladığı kahvaltılar hala burnumda tüter. Sonra sabahın köründe bir başlarıdım evcilik için oyun evi kurmaya, öğleye ancak biterdi. Arkadaşlar öğleye doğru bir bir geldimi bir kaptırıdık ki oyuna yemek açlık  kimin umurunda. Yıllarca sıska bir kız olarak büyüdüm çook işim vardı yemek yiyecek hiç vaktim olmazdı annem beni bulupta çeke çeke eve götürürse ne ala yok gitmezsem elime bişeyler tutuştururdu... Ozamanda yaptığım şey ne olursa olsun çok ciddiye alırdım şimdi de öyle hep çook işim var.


      Oyuncağa gelince, en çok oyuncağım bebeklerimdi gerisi evde artık ve atık herşey potansiyel oyuncaktı. Benim en sevdiğimse bebeklerim dışında kendi yaptıklarımdı. Pastel boya makyaj setim, çarşaf dolama kıyafet modelleri ve mankenlik setim, toprak boyalarla tüm duvarlara ve yüzeylere resim yapma setim, çamur kaplardan mutfak setim,  renkli kumaşlar, iğne ve iplik le dikiş setim... Amma çok setim varmış:))  Şimdi bir anne olarak üzülüyorum, gerçekten tüm bunların bir seti var hepsi kalıplaşmış hazır sunulmuş çocukların yaratıcılığını köreltip biribirine benzeten setler...


3)Sokakta oynarmıydınız?


      Tabi küçük yerde ve bahçeli bir evde yaşamanın avantajları bir çocuk için en güzel hediye..
      Sokaktan eve gelene aşkolsun. Kur kur bitmez oyunlar, çık çık bitmez ağaçlar, kay kay bitmez karlı günler karlı tepeler. Hele bide oyunun en tatlı yerinde yağmur yağdımı vay anasını yakarışlar... Sırıl sıklam olana dek koşuşturmalar, yağmurun ardı sıra akar sularda  yaprak içi yüzdürülen prenses papatyalar ve onu kurtarmak için salıverilen papatya prensler...


4)Çocukluğunuz ve ilk gençliğinizde keşke farklı olsaydı dediğiniz bir durum/olay...


      Tabiki hayata bakışımın daha o günlerde filizlenen yaratıcı yeteneklerimin keşfedilip onay görmesini isterdim. Kendimi keşfimi çok daha erken dönemlerde yaparak çok daha farklı bir alanda eğitim alabilirdim.
Şu an mesleğimi ve öğrencilerimi çok seviyorum. Güzel sanatlar resim bölümü mezunuyum görsel sanatlar öğretmeniyim ama yinede tasarım tutkusu ağır basıyor...


5)Çocukluk ve ilk gençlikle ilgili iyi ki böyle olmuş dediğiniz bir olay...


      Tabiki çocukluğumun her zerresini doya doya yaşamak. Annemin yetenklerinden azda olsa nasibimi alarak her işimi kimseye muhtaç olmadan yapmak.Yine annemin hediyesi, kocaman sevgi dolu bir kalbi taşıyor almak...


6)Varsa çocukluk dönemine dair bugünü etkileyen bir olay, anı...


 Çocukluk günlerimde, il gençlik yıllarımda ve hala ensemde hissettiğim ölümün soğuk nefesi...
    
Sabırla okuyanlara teşekkürler...

8 yorum:

sibel dedi ki...

canım sende çok güzel anlatmışsın çocukluğunu.. keşke şimdiki aklımızla yeniden çocukluğumuza dönebilsek her şey ne kadar farklı olurdu dimi..Şimdi çocuklarımızın bizim keşfedemediğimiz yeteneklerini keşfetmelerini sağlamaya çalışıyoruz ama ...bizim o yaşlardaki düşüncelerimiz neyse şimdi onlar o çağı yaşıyorlar ve anlatmak istediklerimizi anlamamazlıktan geliyorlar..ahhh halbuki tecrübeye azcık değer verseler..Tarih tekerrürden ibaret.sevgiler

renklicehobiler dedi ki...

Sevgili Sibel çok haklısın elimden geldiğince öğrencilerime "kendizi tanıyın" yeteklerinizi neyi yapıp neyi yapamadığınızı yada neleri sevdiğinizi bilin ve bunlara sahip çıkın diyorum. Sesim kısılana kadar onları yönlendirmek için çabalıyorum ama onlar dediğin gibi bu çağda bu yaşı ve anı yaşıyor. Çocuklarım içinse kocaman gözlerle takipteyim.... Sevgiler...

Atolyekedi dedi ki...

Öncelikle cevapladığınız için çok teşekkür ederim. Çokta güzel anlatmışsınız okurken gözümde canlandı.Ne güzel bir bölümünüz var bende resmi çok seviyorum.Tekrar teşekkür ediyorum

renklicehobiler dedi ki...

Sevgili atölye kedi anlatımı içimden geldiğince yapmaya çalıştım. Bölümümü ve işimi bende çok seviyorum.Benden de sana teşekkürler... Sevgiler...

Bizim Gibiler dedi ki...

Çok samimi buldum, zevkle okudum:))
Çocukluğunuzla ilgili ne güzel bir çok anınız var benimkiler o kadar az ki:( Aradaki yılların uzunluğuğu birer ikişer silinmelerine yol açıyor herhalde:)

renklicehobiler dedi ki...

Sevgili bizimgibiler teşekkürler güzel yorumun için. Çocukluk anılarım okadar yoğun ve dolu dolu ki... Tabi bunun nedeni sanırım yaşadığım yerin güvenli bir oluşu ve renkli yaşam için olanak bulmak. Kısacası özgür kalmak...

TÜLİN-sihirli tatlar dedi ki...

ne guzel bir blog olmus.ellerinize sağlık izlemeye aldım.bende beklerim paylaşımlar için sevgiler:)

renklicehobiler dedi ki...

Sevgili-sihirli tatlar - teşekkürler. Elimden gelip dilimden dökülen ne varsa paylaşacapım.Sevgiler...

 
BLOG designed by